عنکبوتها همریاضی می دانند.

  بعضي از ما خانم ها از بعضي موجودات مي ترسيم و يا چندشمون مي شه ، يكي از اون موجودات بيچاره، آقا يا خانم عنكبوته، اما جالبه بدونيم همين موجود وحشت انگيز يا چندش زا هم رياضي سرش مي شه...

اگر انسان بخواد خطوطي را به عنوان دايره ، زاويه و مثلث رسم كنه و نظم و حساب فواصل اين خطوط را رعايت كنه ،بايد اولاً مقدار قابل توجهي هندسه و حساب ياد بگيره و ثانياً در ترسيم اينها به آلات و ابزاري از قبيل پرگار و نقاله محتاجه، ولي اين مهندس ماهربرای ساخت مثلث هاي منظمي كه در خونه ي خودش به كارمي بره،از هيچگونه ابزاري استفاده نمی کنه . حتي با چشم خودش هم نگاه نمي كنه و فقط با پاهاش تار مي تنه و خونه ي خودش رو كه يكي از دقيق ترين شاهكارهاي عالم خلقته بوجود مي آره.

اين مهندس هنگام خونه سازي ابتدا نقطه اي را در وسط به عنوان مركز در نظر مي گيره و سپس تارهايي را با فواصل منظم و دقيق ، دور آن مركز به صورت  « شعاعهاي دايره » مي تنه و به اين ترتيب « مثلث هاي متساوي الساقين » رو كه  همه ي اونها داراي « زواياي تند » هستند بوجود مي آره . اندازه ي اين تارها و  فاصله هاي آنها با هم آنقدر حساب شده به نظر مي رسه كه باعث تحسينه .

بعد تارهاي ديگري رو  بر عرض تارهاي اول مي تنه و آنها را در محل تلاقي و  تقاطع با هم پيوند مي ده و به اين وسيله دايره هاي بزرگ و كوچك كه همه  « متحدالمركز » هستند تشكيل مي شه كه اين دايره ها هر قدر به مركز  نزديكتر باشن ، كوچكتر و هر اندازه كه از مركز دورتر باشن بزرگتر هستند.

اخيرا هم يه  طبيعي دان معروف كشف كرده كه عنكبوت ها براي طرح خيلي دقيق و پيچيده تارهاشون از اصول لگاريتمي استفاده مي كنن.

 حالا بازم بگيد رياضي به چه درد مي خوره؟    وقتي يه جانور كوچولو رياضي سرش مي شه، ضايعه كه ما يه كمي رياضي بلد نباشيم.