ضرب المثل های ریاضی

ما صد نفر بوديم, ان ها دو نفر بودند همراه

در زمان قاجاريه يك فوج سرباز مامور سركوب يك عده اشرار شدند .
 در عرض راه همين كه لشكر به گردنه اي رسيد دو نفر دزد از ترس جان خود به ان ها حمله وشليك كردند.
 سربازان براثرظلم و فساد حاكم برمملكت انگيزه و شجاعتي براي جنگيدن نداشتندازشدت وحشت وترس تفنگها را بر زمين  ريختندو دست ها را بالا بردند و تسليم گرديدند.
 دزدان چون اين ديدند بر جسارتشان افزودندو فرود امدندو تمام نقدينه و اشيا سبك وزن و سنگين قيمت شان را برداشتند واز پي كارشان رفتند.
وقتي اين خبر به سلطان رسيد سربازان را احضار كردو از ان ها با خشم وغضب پرسيد:چگونه دو نفر دزد توانستندشما صد سربازمسلح را لخت كنند؟
اندام تمامي سربازان به لرزه افتاده بودوازجواب وامانده بودندامايك نفركه جرات بيشتري داشت درجواب گفت:
قربان ما صد نفر بوديم تنها, آن ها دو نفر بودند همراه

                                            دوقرت ونيمشم باقيه

گويند سليمان نبي با جانوران در ارتباط بوده. روزي مجموع جانوران دنيا را به ضيافت خواند  پيش از همه ماهي بيرون اورد وقسمت خويش يا قورباغه اي سر از آب از سفره عام بخواست. سهمش را به او دادند بخورد و باز طلب كرد بدادند و او دوباره خواستارشدتا آنگاه كه تمام آمادگي ها و تشريفات جشن به كاراو رفت وجانورهم چنان ازمند بود سليمان در كار او ماندو پرسيد:
رزق تو روزانه چه مقدار است؟
گفت:سه جرعه كه اكنون نيم جرعه ي ان مرا داده اند و منتظر دو نيم جرعه ي ديگر هست.
 اين مثل را در مورد افرادي به كار مي برند بسيار طمع كارند و هرچه به آن ها دهيم شاكر نمي شوند

  دو بلا در یک زمان
منصور دوانيقي,به يكي از اعراب گفت:شكر خدا را به جاي بياوريد كه چون حكومت شما به من واگذارشدطاعون از بلاد مرتفع گرديد.
عرب گفت:خداي بلند مرتبه از آن عادل تر است كه دو بلا را هم زمان بر بندگانش بفرستد. منصور از اين سخن خجل و شرمگين شد و كينه ي ان مرد را به دل گرفت تا بالاخره او را كشت.

  صد تومن را مي دادم كه بچه ام يك شب بيرون نخوابه

مردي را فرزند گم شد. منادي پشت منادي به كوي و برزن فرستاد و هرساعت مژده يابنده را افزايش مي دادو تانزديك
غروب مژده گاني به100 تومان رسيد
آن كه كودك را يافته بود, گمان كردكه هرچه در دادن طفل دير كند,مژده گانيش بيشتر مي شود.چون صبح شد اثري از مناديان نديد ناچار خود نزد پدر رفت مطالبه 100 تومان
مژدگاني را كرد.
پدر گفت: 100تومان را زماني ميدادم كه بچه ام يك شب بيرون نخوابد.